شاید چیزی شبیه اغراق یا بلوف باشد .یاگذافه گویی به نظر آید.هرچه میخواهید فکرکنید وهرنظری بخواهید داشته باشید ، داشته باشید ،محترم است. ولی حقیقت این است که جاده ای را که از کنار مغازه رمضان وحدتی  تا "لات" شولم کشیده می شود من وپسرعمویم مرحوم جمشید تانصفه ها دست خالی وبا بیل دستی مخصوص شخم زدن وکشاورزی وبا کمک یک دستگاه شن کش (گاز) شن ریزی کردیم .صبح یکی از روزهای اواخر بهار(دقیقاٌ نمیدانم چه تاریخی بود )مرحوم جمشید عاشوری مرا صدا زد وگفت بیل بردارم وباهم برویم رودخانه به شن کشی که از جهاد آمده بارشن کنیم تابیاورد به جاده بریزد وجاده را شن ریزی کنیم .مدت ده روز کار مااین بود که دست خالی سنگ وشن بار ماشین کنیم تا در جاده خالی کند .کار بسیار طاقت فرسا وگرمای هوا کلافه کننده بودوکار به کندی پیش می رفت  ،از روخانه پایین خانه همدم صبوری تا نزدیکیهای خانه مرحوم کاسعلی عابدین پورهر چه شن وسنگ کف وکنار رودخانه بود جمع کردیم وبار ماشین نمودیم ودر جاده کوچک مسیر "لات "خالی کردیم بعد از سپری شدن یکهفته یا ده روز کم کم سروکله چند نفر دیگر برای کمک به ما پیدا شد ویک دستگاه خاور هم به شن کش موجود اضافه شد .شروع ساخت وشن ریزی (بدون بیل مکانیکی وهر ابزارمخصوص شن برداری)این جاده که امروز عریض تر واسفالت شده و باعث رفاه اهالی این منطقه گردیده از افتخاراتی است که هرگز فراموش نمی کنم گرچه من وخدا بیامرز جمشید هرگز به چشم نیامدیم ولی وجدان ما در آرامش و آسودگی است از بابت خدمتی که کردیم ،روح ان مرحوم شاد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: