مردی از شولم A MAN OF SHOULAM
مطالب هنری ،ورزشی، خاطرات شخصی و متنوع ANYTHING
 
 
سه شنبه 16 بهمن 1397برچسب:, :: 13:17 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

  به کانال سرزمین سبز هم سری بزنید

 

shoulamchannel1@

 



پنج شنبه 13 آبان 1395برچسب:, :: 23:58 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

در این شعر سعی شده از تمامی اهل شولم از حسین کوه تا دیلمبیجار و شولمروار اسامیشون اورده شود .تا آنجا که اطلاعاتم اجازه داد سعی خودم را کردم از شما دوستان عزیز خواهشمندم اگر اسامی دیگری را هم میشناسید که در این شعر نیامده بنده را یاری کنیدو اسمش را بدهید تا انان را نیز اضافه کنم....بسیارمتشکرم...مخلص شما شیرمحمد عاشوری شولمی

به نام خداوند این آب وخاک               خداوند رخشنده و تابناک

سلامی فرستم به اهل معاد                 همه نیک مردانِ تالش نژاد

همه شولمیها ی پاک واصیل             خداوندشان داده آب و نخیل

یکایک بگویم همه نامشان              بتابد بسی مهر بربامشان

به آزاد مردان "آزاد" نام                   چوشیرا ن بیشه ،نهفته کنام

همه "زاهدی" ها به زهد اند                همه عاشق بیت پیغمبرند

درود فراوان به مختارباد                     به" سلطانپور" آن مرد بسیارشاد

"فریدون" که اینک به ده سرور است      مراخاطرازاو بسی درسر است

زآل نکوی "فرید"  یاد باد                   برآ نان همه دست حق یارباد

رییس است" معصومی" شورای را          بکوشد پی حل هرماجرا

طرفدارقرمزبوَد" روزه دار"                     برات، آن شتابنده وبی قرار

رسول شهید آن گل نوبهار                براین خاندان باشد اوافتخار

به "مهدی محبی"همان نیک مرد           طرفدار اس اس به وقت نبرد

علی محبی شهید وطن                       براین دودمان باشد او روحِ تن

نکو مرد باشند همه "خاکپور"            چو خورشید تابنده در روز نور    

زنسل" محمدپور" آن مردِ کار                 پدید آمد ه نسل پرهیزگار                            

درودفراوان برآن "گوشه گیر"               نشسته به شولمروار همچوشیر

نیاید کسی بی سبب کَرگَه کوه                 که "ارهفت "دارد درآنجا شکوه

بسی اهل لطفند" لطقی نژاد"                     همه با درایت همه اهلِ راد

به "اَردَس"بادا بسی آفرین                  همه تندرستند واهل یقین

همه باسوادند"نوروزپور"                    همه علم وهمه بافکور

سلام فراوان برآن "رنجبر"                    ایوب وحبیب آن عزیز پدر

نشسته براین روستا"روستا"                همه با سخاوت همه باخدا

همه اهل کارند " فریدنیا "                     خداوندگاران اهل وفا

به پارنَ چَره کس نیارد شَرَش             که" زحمتکش" آنجا ببُرَدسرش

خداوند داده به "آروِر" پناه              بتابد به شب رویشان همچو ماه

به "حامد نیا" نیز حق یاربود          چو رزمنده پروزِ هرکار بود

به فیض و فیاضند ، "فیاض بخش "     چورستم سوارند برپشت رخش

به نی مینوازد چو "فضایلی "            چو بلبل ببخشد به ماحاصلی

بسی با مروت بوَد"وحدتی"           نباشد وِرا کم ونی شدتی

گلان     زمینند       "گلپور"ها          نه  با پیل  دشمن  نه  با  مورها

"عظیمی"و" آرش"ز یک پیکرند        اگرچه دونام از یکی گوهرند

بسی  با  محبت "مودتی"  ها             وفادار باشند و  بی ادعا

دَرِ  بسته  بر  روی انسانها           زرحمت گشوده "ارندان" ها

به کارو به کسبند" اروانه "ها           بدین شیوه چون شمع وپروانه ها

همه اهل مفتاح"مصباح "ها               به تکبیر وتسبیح شام وشتا

پراکنده هرسو واهل حضور               همه" عابدین پور"ها جفت وجور

رحیم وعزیزند "یوسف نژاد"             خداوندشان یاروغمخوارباد

به "گنجی مقدم" خدا یارشد               به هرگوشه هرکس پی کارشد

چودریا که سیلی زند سخره ای            مقاوم پی موج هر "نقره ای"

"درستان"به کاردرست اندرند             همه رادمردندونیک اخترند

حبیب بودبرمردم آن"رادمنش"              بسی مردبود وزیبا خَطَش

چو "شمشادی" شمشادها کاشته           به روی زمین بیرق افراشته

"صبوری" صبورانه گوید سخن            همه بی تکبر به هر انجمن

همه فکرِشیرین و"شیرین فکر"             به هر ایده آیند با طرح بِکر

زنسل "چکاره"دوصد نامــــــــــوَر        "وحیدی""رسایی فر" وآن دگر

"رحیمی" نشسته به دیلم بجار               چو خورشیدتابنده در شام تار

"خردمند "باشدخردمندشان                  بیَفزوده اندرفَرو شاًنشان

"بجه جازگه" مردِمومن بوَد                  که درگاه حقش به ماًمن بوَد

"ولی زاده"گان نیز خوش مشربند           همه شادمانندوهم بی غمند

"جهانتاب"همچون یل تاجدار              همه پهلوان وهمه نامدار

"بقایی طلب"ها همه با صفا                خداوند داده برآنها بقا

خدا روح"حقی" به رحمت کند           ندیدم از آن سیدپاک ،بَد

"علیزاده"گان را سَرَکَه خوش است     چو زم زم به خاک اندرش جوشش است

"شهاب" آید همچون شهاب سما            به بالین بیمار وهمسایه ها

حسین کوه شولم یکی نام هست            بود "صالحی "و نکونام هست

بوَد "موسوی" نیز آنجا مقیم              ازآن  خوب دوستان اهل  قدیم

بسی باد نیک سیرتان رادرود     که حق نیک بر"سیرتی" ها فزود فزود

درود فراوان بر آن "شیرزاد "       خداوندشان رزق و نعمت بداد

خدارا پرستند"خداپرست"    همه راد هستند و گشاده دست

حسینکوه "زبخشی"بسی یاد باد  همیشه گلستانش آباد باد

به کارنکویند" خوشگفتار"   همه شاکرِ لطف پروردگار

دلیرند پیوسته "شیری نژاد"   نترسند ازرعد وطوفان وباد

ز"اقسامی" هم باد یادی زما    از ان نیک مرد شوخ و صفا

به "اصغر نژاد" آن محب خدا   بسی باد مارا سلام و دعا

"امیدی" به امید حق زنده است   بسی شادو سرحال وفرخنده است

به"اکبری" هم لطف حق یارشد   خدایش مددکار هرکارشد

به آل"شکارچی" بسی نعمت است  بسی نام نیک وبسی عزت است

برآن "آزموده"دوصد آفرین   که هستند مردان خوب زمین

ظفرمند"هادی پور"آن رادمرد   دلیراست هنگام جنگ و نبرد

درخشنده"شمسی پور"اندرزمین   فروزنده چون مهر درمشرقین

"رمضانی" باشدبسی پرتلاش   به کارحلال و به کسب معاش

به "امیدپور" هم خدا بهره داد   بسی رزق وروزی سرِ سفره داد

"شجاعی فر" اندرتلاش است وکار   ظفرمندشان کرده پروردگار

"عظیمی نژاد" است اهل وفا   همه با سخاوت همه با صفا

بسی باشد  "آذین" ،آراسته    ندارد زکس بهره ای خواسته

به حمد خدایند"شکرگذار"      همگی رشیدند و سیمین عذار

خدا داده بر ال "ایرانمنش"    بسی درپی علم جهدو جهش  

به "درویش زاده" صدها درود   که حق بس برآنها محبت فزود

نگفتم من از"پاکمرام" عزیز   دهد حق براورزق وروزی لذیذ

ز"عباسی" هم حرف بسیار است  که پیوسته بیداروهشیار است     

"لری" گرنباشد صفا نیز نیست  دهم برصفایش یکی نمره بیست

ز"خارابی" وخاندانش سپاس     ردای حقیقت برآنها لباس

وهم  گویم از "شاکریان" بسی    نرجیده خاطراز آنها کسی

عزیز است "دولت پور" نیک کار   ازآن خوب مردان دیلمبیجار

زخود نیزگویم که "عاشوری"اَم         یکی لاتی مخص و لوطی ام

نهادند نام"شیرمحمد " به من            شمارا همه مخلصم در وطن   

به شولَم خدا واسعِ  کار باد              زبیداد و ظلمش نگهدار باد

چه گویم که دیگر مرا یاد نیست          که برکاهِ اندیشه ام باد نیست

که روبد زگندم خس و خاک را ؟         برآرد زگندم جوع پاک را؟

چو چنگک بفرساید از کارِ بیش       جدا کی شود دانه از کاه و ریش؟

نگنجد همه وصف نیک اختران             اهالی شولم همه بهتران

نگیرم دگر وقتتان  را  زیاد             دعای شما اجر این بنده باد         

شعر: شیرمحمد عاشوری شولمی...التماس دعا



چهار شنبه 5 آبان 1395برچسب:, :: 14:53 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

با استاندار گیلان

در میزگرد دیدار با جعفرزاده رییس محمع نمایندگان گیلان

 



یک شنبه 13 تير 1395برچسب:, :: 20:27 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI



سه شنبه 18 خرداد 1395برچسب:, :: 11:16 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

هوس کردیم تا چند روزی به استان اردبیل  بخصوص سرعین و جاهای دیدنی اطراف ان برویم . رفتیم......یک شب هم تا ساعت یک بعد از نصف در اب درمانیو اب گرم  آفتاب شرق سپری کردیم....جای همه دوستان خالی .تصاویری از این سفر را به مرور اینجا منتشر میکنم ابتدا چند تا راببینیم در روزهای بعد چند تصویر دیگر هم میگذارم

* عکسی درکنار زنبور دار شجاع

*-تفرجاهی درگردنه حیران که اندکی اونجا توقف کردیم

*-صرف چای در منظره باشکوه گردنه حیران

* ورگه سران وتدارک برای تهیه یک چای گوارا در فضای دل انگیز سخره ها

* بلال خوری در گردنه حیران

* درکنار گوسفندان یک چوپان راستگو

 



شنبه 8 خرداد 1395برچسب:, :: 10:1 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

دیروز عصر هوای رفتن  به انزلی زدبه سرمان.....بالاخره ساعت هیجده راه افتادیم  رفتیم دریا سوار قایق شدیم تا تالاب انزلی و بعدش اسکله دوری زدیم .رفتیم ساحل خزر اندکی موندیم  بعدش ساعت 21شام را در رستوران نیلوفر آبی که داخل دریا است و برای رفتن به آنجا باید سوار لنج بشوی ،سرو کردیم ...جای همتون خالی.......

 



شنبه 1 خرداد 1395برچسب:, :: 18:38 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

درتاریخ روز شنبه یکم خرداد 95 بنا به دعوت بهزیستی استان گیلان و به مناسبت نیمه شعبان ولادن حضرت مهدی (عج)در سالن همایشهای تختی رشت حاظر شدم و قطعه شعری را که خودم به همین مناسبت سروده بودم برای حضار خواندم .تصاویر آن تقدیم می شود

اما شعری را که سروده خودم بود و خوندم، تقدیم شما میکنم:

 

بوی خوش دلبـــــــر جانان رسید          روح  توگویی  به برِ جان  رسیــد

رُسته  زبستان نبوت گلـــــــــــــی           رایحــــــه یِ سنبل و ریحان رسید

گشته خلایق همه در شورو شعف          منجی  شایسته  انسان  رسیــــــد

مژده رسد باز زدرگاه حـــــــــــق           کاین سرشوریده  به سامان رسید

فاطمه طاهره خیـــــــــــــرالنساء            نزد علی(ع) با لب خندان رسیـــد

کز نَسَب ما سببـــــــــــی ساز شد           کزسببش ظلم به پایان رسیـــــــــــد

از شَجَر پاک رســــول خـــدا(ص)            مجری شایسته قرآن رسیـــــــــــد

قافلهِ  کعبـــــه مقصــــــــــــود را            راهبر عرصهِ  ایمان  رسیــــــــد

خلق مسلمان و خدا جـــــــوی را           بوی خوش  نیمه شعبان  رسیـــد

  کل ملایک همه تسبیـــــــح گـــوی            رحمت حق نعمت  یزدان  رسیـد

باد  مبارک همـــه را سر به سر           دادگر  خلق  مسلمان  رسیــــــــد

مهــدی موعود ، امام زمان(عج)          مهر فروزنده  رخشان  رسیــــــد

از نفسش گل  به گلستان شکفت           چهچهه زن  بلبل  مستان  رسید



جمعه 27 فروردين 1395برچسب:, :: 1:56 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

در تاریخ 25 فروردین 1395 به دعوت انجمن شعر وادب اداره کل ارشاد اسلامی شهرستان فومن در این مکان حضور یافتم.شروع برنامه ساعت هفده و سی دقیقه عصر روز چهارشنبه بود ، شاعران پیروجوان دراین انجمن گرد آمده ، شعر میخواندند  و نقد و انتقادادبی میکردند و خلاصه بنده هم شعری سرودم و درمعرفی خودم به حضار اجمالاً مطالبی بیان نمودم که مورد تشویق حاظران قرار گرفت.در ساعت نوزده این برنامه خاتمه یافت تصویر زیر از طریق کانال اخبار فومن به نمایش در آمد .در این تصویر بنده با علامت ستاره نشان داده شده ام.



شنبه 21 فروردين 1395برچسب:, :: 23:2 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

مغازه مخروبه ای بعد ازمغازه های مرکز شولم در سه راهی ِمسیری که یک سرش به پارنه چره وسر دیگرش به لات شولم منتهی میشود  خودنمایی می کند...روزگاری تنها مرکز تجاری این منطقه بود وبا دکانهای قنبر گنجی مقدم و امان الله شفاه رقابت میکرد.....مرد متوسط القامت و بذله گوو خوش اخلاقی به نام مرحوم سید عبدالله موسوی دراین مغازه کاسبی می کرد ....شولم در سکوت و آرامش بود نه صدای ماشین و نه موتوری هیچی به گوش نمی رسید .جاده ای وجود نداشت و جاده شولم از روبروی مغازه فعلی محبی ها (جنب منزل مرحوم قنبر محبی)آغاز می شد و به فومن وماسوله منتهی می گشت.دکان سید عبدالله پاتوق خیلی ها بود هم اسباب می فروخت و هم چایی می داد مرکز اطلاع از اخبار و شایعات بود ومرکز بازیهای محلی بخصوص فندق بازی....مردها غروب که می شد می آمدند آنجا و بعد کم کم گرم بازی می شدند تا نصف شب از مرحوم سید عبدالله فندوق می خریدند ودر پناه نور و صدای وزوز چراغ زنبوری  بازی میکردند برنده ها آخر شب فندقهایشان را می بردند خونه و بازنده ها هم بی فندق میرفتند سوی دیارشان...یادش به خیر



شنبه 21 فروردين 1395برچسب:, :: 1:49 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

سالهای جوانی سالهای بسیار خوب و شیرینی است...روزگار احساس آزادی و سبکی به تمام معنا، روزگار جوانی ما چیز دیگه ای بود ، مثل امروز نبود ، ما دنیای مجازی نداشتیم صحبتهای ما و احساسات ما موقعی بازگویی می شد که در کنارهم بودیم ، بی آلایش و پاک و بی ریا بودیم ، ررود رو صحبت میکردیم کنار هم قدم می زدیم از عشق و آرزوهای خود می گفتیم و........

روزگار ما(من) روزگار دوستان خوبی مثل فریدن(دهیار کنونی روستا) آقا صادق حامدنیا، آقای اسماعیل روزه دار، آقای عظیم وحیدی راد(رییس اداره آب و ف روستایی فومن)آقایان عباس و عین الله شهاب،آقای قادر حقی، آقای مختار سلطانپور رمضان وحدتی ، نادر زحمتکش، ووووو......بسیاری دیگر که همه شان واقعاً خوب و با وفا و دوست داشتنی بودندو شمارشان زیاد است .....امروز همه این عزیزان هرکدام برای خود مردی شده اند و ماشاءالله بسیاریشان هم مسولیتهایی بر عهده دارند ....بنده هم که پس از سی سال خدمت بازنشسته سازمان بهزیستی استان  شده ام و مرور خاطرات میکنم ، شعر می نویسم وزندگی می گذرانم.....تا شقایق هست باید زندگی کرد......

یاد پهلوان حسن جهانتاب هم به خیر که خیلی کشتی هایش را دوست داشتم واقعاً انسان سنگین و با وقاری بود.

پهلوان فرج و ایرج زاهدی هم واقعاً یل بودند

کدخداهای ما هم که همشون به رحمت ایزدی رفتندو فقط یکیشون درمیان ما هست (منظورم جناب آقای رسایی فر )هستند

مرحومان : رهنما ، کناره گیر ، رادمنش، محبی، حقی،کدخداهای سالهای دورما بودند.

خدا رحمت کند کربلایی عزیز چیکاره را که نماد محرم در مسجد سَرَکه شولم بود

ما با یاد و خاطر این بزرگان و بسیاری دیگر از بزرگانی که اینک  میان ما نیستند زندگی میکنیم .....

جوانان امروز که دیگر اسیر موبایل و تلگرام واین چیزهای محیر العقول جدید شده اند......

زندگی باید کرد...تا شقایق هست



سه شنبه 17 مرداد 1395برچسب:, :: 16:28 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI



چهار شنبه 4 فروردين 1395برچسب:, :: 1:5 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

این شعر تقدیم میشود به تمام تالشهای زحمت کش ...درحقیقت این شعر را باید موزون و با آهنگ بخونید

تالشیمه،، مردیمَه .....دشمن نامردیمه

راضیمَه شکر خدا.......روز گزَره دِع مرا

خوای بزونی چه دارم.....الان ترا ایشمارم:

ایسپیه گاو زرده گاو....اسپَه ک شَب کـَرع لاو

چند گلَه بز با گوسَند....جنگلی واشی چرَند

بجار دارم چن کیله .....برزی کارم چِ دیله

توعه دارهَ باغ دارم ....کـَجَه پیلَه کار دارم

هم باغ دارم هم بولاق.....روشنَه چمع اوجاق

کرگون دَکـَرم لونی....هَنی خوای که بزونی؟

با ای گلَه مرغونه......هَرم چمه صبحونه

برزی هَرم با تارَه......تازَه پنیرَ سارَ

حالم ک ببو خَراب....شتی هَرم با دوشاب

تالشیمَه  دِع برا......هم کَه دارم هم سرا

زحمت کَشم کارکـَرم.....تا نون حلال بَرم

خدا منَ یَع  برا......غمی ندارم مرا

شعر : شیرمحمد عاشوری شولمی



دو شنبه 10 اسفند 1394برچسب:, :: 13:22 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

با اجازه شما....نهم اسفنده .....شولم و داخل باغمه ....

یه آتشی افروختیم ....سیب زمینی برزغالش پختیم



پنج شنبه 6 اسفند 1394برچسب:, :: 16:33 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

این شعری است که در شب شعر ودرحضور بقیه هنرمندان وحضار در سالم همایشهای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در بیست ویکم بهمن خواندم.

شعر سروده خودم می باشد.

 

یارمحرومان


دَمــــــــــــی را یاور  درماندگان باش           چـــــــــــــراغ راه در ره ماندگان باش
دَمی احساس کن خانت نباشــــــــــــد            پشیــــــــــزی کنج انبانت نباشـــــــــد
به شب نان بیات   از آب تر کـــــــن            مسایی و صباحی را به سرکـــــــــــن
شبــــــــــی را از سریر خود برون آی          به تن کـَرباس  و کفشِ کهنــه بر پای
گذر کن از سرای  بینـــــــــــــــــوایان           شبــــــــــی سردو، چراغت، ماه تابان
دمی احساس کن چشمـــــــــی نداری           نبینـــــــــــی صورت مهســـــای یاری
 نباشـــــــــــی بهره مند از چشم بینا            به توصیفت نیاید  دیدنیهـــــــــــــــــــا
چنانکه رنگ دنیارا نبینــــــــــــــــــی           ندانی گل چه باشد تا بچینـــــــــــــــی
بگیرند از گلویت نغمه خــــــــــــــوش          وَمحــــــــرومت کنند از نعمت گـــوش
زگفتن  دربمانــــــــــی و نخوانـــــی             بمانی در سکوت و بی زبانــــــــــــــی
به دنیا نشوی صوتــــــــی و سازی            چگونه زندگـــــــــــــی چونان بسازی؟
چگونه فهمت آید پرسشــــــــــی  را            که در پاسخ بیاری گویشـــــــــــــی را
دمـــی احساس کن  آن لحظه ای را             که محــــــــــــــرومت کنند از نعمت پا
دوپایت را نباشد قدرتـــــــــــــــی تا              قدومت رنجه گردانـــــــی به هـــر راه
دمی احساس کن دستــــــــــی نداری            که موری را زبینــــــــــــی ات برآری
یقین بـــی دست،خوش،حالت نباشد             که هرکاری در اقبالـــــــت  نباشـــــــد
به کیشِ مهر و رحمت بندگــــی کن             زراه مهربانـــــــــــــی زندگـــــــــی کن
مبادا دست پیری را نگیـــــــــــــری             که کس دستت نگیرد روز پیـــــــــری
ز هَر نعمت زرحمت بهره منـــــدی             نشاید از سر سیــــــــری بخنـــــــــدی
چودریا،قطره اشکــــــی میشود،گاه             بروبد همچــــــــو دریایــــــــی، پَرِ کاه
چو گردابش برآید غرق آنـــــــــــــی            مبادا اندر این  دریا  بمانـــــــــــــــــی
چو  دست پور خود در دست گیری             مبادا  بر یتیمان  سخت گیـــــــــــــری
یتیمان را نوازش ده ز احســــــــان             کزان  خوشتــــــــر نباشد نزد سبحان
 نگاه رحم از معلول برگیـــــــــــــــر            ترحم  کم  کن از وارستِهِ  پیــــــــــر
که نا بینا بســـــــــــــــی بیند خدارا             بدان رنگـــــــــــــی که ناپیداست مارا
کرولالان ؛ حبیبان  خداینـــــــــــــــد             به گـــــوش جان  شنیدار صداینــــــــد
 خوش آید حق زتقوی پیشگانـــــی             که مـــــی گیرند دست بندگانـــــــــــی



جمعه 23 بهمن 1394برچسب:, :: 21:18 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

در شب بیست ویکم بهمن ماه وبه مناسبت بزرگداشت انقلاب اسلامی درسالن همایش کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شب شعری برگزار شد .شاعرای توانمندی در آن حضور داشتند از قبیل آ قای ابراهیم شکری آقای آریا پاد وهمچنین شاعر خوب گیلان آقای روحانی که درجمع شاعران کشور در حضور رهبر انقلاب شعر خونده بود و بنده...نوبت بنده که رسید شعرم را خواندم و مورد تشویق حضار وبخصوص آ قای دکتر پارسی مدیرکل محترم بهزیستی ، آقای عاقل منش عضو محترم شورای شهر رشت، وآقای حسن پور مدیرکل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان وسایر حضار   قرار گرفتم ...شعری که خواندم تحت عنوا"دمی را یاور درماندگان باش" ،بود



جمعه 2 بهمن 1394برچسب:, :: 15:48 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

دانلود چند ترانه خوب تالشی که تقدیمتان میگردد امیدوارم لذت ببرید

http://www.sharefile.ir/uploads/1453491054.mp3

www.sharefile.ir/uploads/1453514566.mp3

www.sharefile.ir/uploads/1453482305.mp3



چهار شنبه 30 دی 1394برچسب:, :: 21:44 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

ای شولم...ای شولم.....ای شولــــــــــــــــــم
ای سرزمین زیبا
خاکت چوفرشِ دیبا
جاری زکوهسارت
صدچشمه سوی دریا
پرورده دامن تو
مردان خوب ودانا
ای شولم....ای شولم....ای شولــــــــــــــــم
آن خاک مشک بویت
مارا کَشَد به سویت
آغوش گرم کوهت
آن آب در صبوحت
مارا نشاط گیرد
ازدیدن شکوهت
ای شولم...ای شولم....ای شولـــــــــــــــــــم
از لات تا حسین کوه
مارا نباشد اندوه
دیلمبیجار زیبا
پرسبزه است، پر روح
شولمروار را بین
خوابیده دامن کوه
ای شولم ...ای شولم ......ای شولـــــــــــــــــــم
ماروزگاردیرین
ازتو نشانه داریم
از عمر باشکوهت
صدها فسانه داریم
از عندلیب و سارت
صدها ترانه داریم
ای شولم ...ای شولم ......ای شولـــــــــــــــــــم
هرگز مباد روزی
خاکت ملال بینیم
خواهیم تا ابد هست
آبت ذلال بینیم
از باغ و دشت و کوهت
پیوسته گل بچینیم
ای شولم ...ای شولم ......ای شولـــــــــــــــــــم
شعر از: شیرمحمد عاشوری
استفاده با ذکر منبع مجاز است

 



جمعه 25 دی 1394برچسب:, :: 22:17 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

عروس یَبو سوارا، یَبوش دَنشته ......... هَنی بوا
تا که آرَسَ پَردی ، چِ پاش  پِپشتَ ........ هَنی بوا
عروس شَ پَردی بَشو،  ایدَفَه  بَلَکَ.......هَنی بوا
بااَسب و با دستَ گل رواری دَلَکَ ......... هَنی بوا
آوی عروسی بَردَه ، سَرجی ویلَکَ ....... هَنی بوا
زما چِ دوملَه تیله، چِ دیل ترَکَ............ هَنی بوا
هسه پی چ ببو؟.......هنی بوا
عروس با یَبو ؟ ......هنی بوا
ین ما لسی نَ اومَ، زماش  دَنشتَ ........... هَنی بوا
زما دَلَکَ روار، تیلَ دَوَشتَ ............. هَنی بوا
عروسی بگِرَن......هنی بوا
مترسَ نَ مَرَن......هنی بوا
عروس زیرَنگَ زونم ،رواری کا بَ را.....هنی بوا
اسبی دَکَشع بیرون ، سَر پِ را پِرا......... هنی بوا
عروس زیرنگَ.....هنی بوا
خیلی قشنگَ .......هنی بوا
عروسی کا آب چَکع، ماشالله اومَ .....هنی بوا
زما چِ دوملَ پرع ،سرا َدرومه.........هَنی بوا
وشتنَ بکَرَن .....هنی بوا
گِشَه ببَرَن  ...... هنی بوا

شعر: شیرمحمد عاشوری شولمی
 



چهار شنبه 23 دی 1394برچسب:, :: 19:41 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

 



پنج شنبه 17 دی 1394برچسب:, :: 15:4 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

یدالله و امللله (امان الله) اولی برادر و دومی پسرعمویم هستند .تا جوانی در روستا و کنارهم بودند .بعد از اینکه یدالله ازدواج کرد ، راه تهران را درپیش گرفتند و رفت پایتخت و سرانجام پس از سالها اقامت در تهران و کار درتآمین اجتماعی حدود ده سال پیش بازنشست شدند.امان الله اما در همین شولم ماند و به کار کشاورزی و دام داری پرداخت .هردونفر  شکر خدا زندگیشان خوب است اما سوژه ای که باعث شد این مطالب را بگذارم عکسی است از این دو نفر که حدود پنجاه سال پیش گرفته اند در وهله اول کراواتشان جلب توجه میکند و بعد ژست و پوشاکشون....بله پنجاه سال پیش هم خبرایی بود...در عکس املله در سمت راست و یدالله با لباس روشنتر در سمت چپ قرار دارند
...........



یک شنبه 13 دی 1394برچسب:, :: 17:51 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

تالشی    ..............................         فارسی
چِمی سوشَه ، چمی سوشه، چمی سو.....   نورچشمانم رفت،نورچشم
دِدِ زوعَه، دِدِ زوعَه،  دِدِ  رو...فرزند مادر ،عزیزمادر
یِنش بَرده ،چه دَسی گتشَع شَه...زن برد دستشوگرفت رفت
پیرَه دِدِه تنها کَه کا نوشَه شَه...مادر پیر را تنها گذاشت رفت
چه پی ببو،چه پی ببو،چه ببو؟.....چه باید بشود؟
کی پی باری آوَسته کَنَه یَبو...کی باید اسب پیر را بارببندد
اَنشتا گاوون را کی واش بکَره؟....برای گاوای گرسنه کی علف بکند
کی پی وَرزا آخری کا دَکَره؟...چه کسی باید گاونر را طویله ببرد
کی پی ایزم بکَره بخاری را؟...چه کسی بایدبرای بخاری هیزم کند
کی پی اَشکیل بژَنه بجاری را؟...کی باید مزرعه را شخم بزند
چقَدزحمت کَشه شَه خردنون را...چقد برای بچه هاش زحمت کشید
اشتَن عمری فداش کَردَه اوون را...عمرش را براشون فداکرد
که تا پیل آبینه و دارا بینَه...تا بزرگ و دارا شدند
کُلفته بازوودیل پر زکینه ....بازوهاشان کلفت ودلها پر از کینه
ویرشون بَشَه اشتن دِدِ، شینَه...مادر را فرامش کردند و رفتند
غمی دَلَکه پیرَه دِدِ سینه...غمی افتاد در سینه مادر پیر
شعر: شیرمحمد عاشوری شولمی

 



یک شنبه 13 دی 1394برچسب:, :: 17:35 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

رعنا................

دنیا خیلی بی وفایه.....رعنا
دنیا دیل بستن بی جایه....رعنا
هرگز نداره باکسی...... وفا
نِشای چه سردع کا،پشی....کفا
جان من نشای ......رعنا
مرگ من نشای.... رعنا
ایگله ایگله یارِن شینه....رعنا
اَمَه نَ دِع نِمندینه.....رعنا
چَوون جا خیلی خالیه ....رعنا
زونی چه وام ته حالیه؟....رعنا
بِری چمه وَریکا  بنش ....رعنا
دِع مع ته قرصَه نَه مَکش....رعنا
بی وفا مَبع....رعنا
بی صفا مَبع....رعنا
چمع دیلی خون مَدکَه ....رعنا
بشه اشته خَلا دَکَه ....رعنا
بِری منَه بازار بشَم.... رعنا
رشتی جمعه بازار بشم ....رعنا
شعر: شیرمحمد عاشوری شولمی



یک شنبه 13 دی 1394برچسب:, :: 17:19 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

     شعر تالشی                       ترجمه به فارسی

پشوم بندی سری خلِع بکَرم ...   ازکوه بالا بروم فریاد بزنم
گاوون 
را دَخونم، لِع لِع بکَرم ....  گاوان را صدابزنم براشون لا لا بخونم
بگردم جنگلی دیلَه کا تنها..... میان جنگل تنها بگردم
بخسم اولَسه دارون سایَه کا......زیر سایه درختان اولَس بخوابم
کوکو خونه بلبل چهچهه ژَنه..... کوکو میخون و بلبل چهچهه میزنه
چمه چِمیکا کم کم خواب دَیَنه...... کم کم خواب به چشمانم می آورند
عجب خوابی عجب آرامشیَه.....عجب خواب و عجب آرامشی است
ای مشتَه واش مرا چه بالشیَه..... یک مشت علف چه بالشی برای من است!
خنک وا گینه نِه گرمهَ نِه سرد .....باد خنکی میوزد که نه گرم است ونه سرد
شفا ده آدمی جانی زهَردرد.... جان آدم را زهر دردی شفا می بخشد
 جیری کا سوکی خونه قوقولی قو...درپایین خروسی قوقولی قو میخونه
داری سری کا نشته ایگلَه کوکو.... بربالای درخت هم کوکویی نشسته است
صفا داره جنگلی دیله گردِه .... میان جنگل گشتن صفا دارد
پاکَه هوا اشتن سینه دَکَردِه ....هوای پاک را درون سینه خود  کردن
شعر: ش.محمد عاشوری شولمی(استفاده با ذکرمنبع مجاز است)
9/10/94



جمعه 11 دی 1394برچسب:, :: 14:24 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

در گذشته های دورو تقریباّ پنجاه سال قبل وپیشتر،این طنابها و ریسمانهایی که امروز استفاده میکنیم ،مخصوصاّ طنابهای تهیه شده از رشته های پلاستیکی وجود نداشت وطنابهایی باهمت وهنر خودشون درست میکردند و مورد استفاده قرار میدادند.مردم برای تهیه طناب از روشهای زیر استفاده میکردند
1-"کبَلَ لافند"پوست شاخه های جوان درختی به نام "کِع" را میکندند و میگذاشتند تا خشک شود بعد می بردند در جوی آب می خواباندند تا پوست خشکیده نرم و قابل انعطاف شود آن وقت این پوستهای نازک را که طولشان به دومتر میرسید به هم میتاباندند و میرسیدند و طناب محکمی درست  میکردند .متآسفانه درخت کع نسلش منقرض شده ویا در حال انقراض است
2- پوست شاخه های رسته از محل هرس شده درختی به نام"کوچی" میکندند و خشک میکردن وقتی پوست خشک و تیره میشد در نهر آبی میخوابوندن تا چند ساعتی بماند و کاملا نرم و منعطف شود بعد درشته های پوست که آن را"لو" میگفتند ،تاب داده به هم میپیچاندند و طناب طبیعی محکمی درست میکردند که به آن "خَرَه"میگفتند از خَرَه برای بستن گاوآهن یا همان خیش به پشت گاوهای نر و به منظور شخم زدن مزارع استفاده میکردند و به مرور و گذشت زمان لوها کارایی خودرا از دست میدادند  .
3-"کنفَ لافند" شاخه های رسته و رسیده کنف را از ته میبریدند و پوستش را میکندند و خشک میکردند بعد با آب مرطوب کرده وبا تاباندن یا رشتن آن طناب محکمی درست میکردند که معمولا برای بستن سرگاوها و یا طناب دلوآب که از چاه با آن آب میکشیدند استفاده می شد.همچنِین می شد برای حمل بار و یا بستن دوقطعه شی به از این طناب استفاده کرد
4- طناب پشمی"پشمه لافند"، این طناب از پشم ریسیده و به هم تابیده بُز درست میشد که مثل بافتن موی سرزنان، از سه رشته باریک پشم تابیده و درست می شد.این طناب هم کاربردهای عمومی زیادی داشت قابل انعطاف ترونرم تر بود
5-" پریز"، از به هم تابیدن شاخه های شالی یا همون برنج درست می شد.برای این کار بند یک دسته شالی را باز میکردند و کمی آب روی آن می پاشیدند تا شاخه های یک متری شالی خیس و نرم شده برای تاب خوردن منعطف تر شود سپس با کف دو دست به هم می تابیدند .پَریز کار بردهای زیادی داشت و هم اینکه شالی(کلش) مورد نیاز معمولا فراوان و در دسترس بود و می شد در هرزمان از آن طناب یا پریز درست کرد .



چهار شنبه 9 دی 1394برچسب:, :: 1:1 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI


یکی درکوه شولم داد میزد
خلایق را همه فریاد میزد
که چوپانان چرا نی را شکستند
رمه را وانهاده، کلبه بستند
چرادیگر صدای بره ای نیست
بزی تشنه به آب دره ای نیست
همه جا در سکوت وبی صدا است
زمین گویی به دردی مبتلا است
شبان دیگر کلاه ازسر گرفته
سگان گله را هم گر گرفته
زسقف خانه ای دودی نخیزد
چراغی را کسی نفتی نریزد
کسی را رغبت کوه و دمن نیست
به جنگل رفتن وعشق چمن نیست
رسد هرآنکه دستش بردهانش
نهاده خاندان و دودمانش
عجایب خلقتی در دستها است
موبایل و گوشی ودردوبلا است
به جای گاو ماشینها به دشتند
زشولم تا به فومن تا به رشتند
خدایا کوه را دیگر رمه نیست
خبر از بادوباران وزمه نیست
شعر از : شیرمحمد عاشوری....(استفاده با ذکر منبع بلا مانع است)

94/10/8



سه شنبه 24 آذر 1394برچسب:, :: 23:40 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

 

 



جمعه 6 آذر 1394برچسب:, :: 1:43 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI



چهار شنبه 20 آبان 1394برچسب:, :: 14:43 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

هفته پیش سفری داشتم به استان خراسان و زیارت مرقد مطهر امام رضا(ع ) چند تصویر از این سفر تقدیمتان می شود



سفرنامه  رشت تا همدان و کرمانشاه

صبح روز جمعه 27/6/94  به عزم سفر به همدان و کرمانشاه راه افتادم .هوا ابری بود،در ساعت یازده پس از آماده شدن برای حرکت، باران شدیدی شروع به باریدن کرد .به سوی قزوین راه افتادم ،باران هر لحظه بر شدتش افزوده می شد.

این بارش تا نزدیکیهای رودبار ادامه داشت اما از آنجا هوا صاف و آفتابی شد و منطقه بارانی را پشت سر گذاشتیم.

در نزدیک اولین عوارضی  نزدیک قزوین به سمت راست و به طرف تاکستان  پیچیدیم. از تاکستا ن به سمت خرمدشت راه افتادیم .در مسیرتاکستان متوجه کارنکردن آمپر نشانگردمای آب رادیات ماشین شدیم در شهر ابگرم از فروشگاهی ماسوره  نشانگر آمپر را خریدیم و وصل کردیم و راه افتادیم متوجه شدیم مکانیک خوبی نیستیم البته کار مکانیکی را آقا مهیار انجام داده بودند.

تا شهر آوج رسیدیم و ماشین را بردیم به یک تعمیرگاه و ماسوره جدیدی خریدیم و نصب کردیم .ناهار را همانجا داخل یک پارک خوردیم و مجددا راه افتادیم.

شهرهای گرمک ، ماهان، امیر آباد، رزن، خمیگان،کهارد، آب باریک،سراوک، روعان،ویان،کوریجان،امزاجرد،  جورقان ، ده پیاز را پیمودیم و با توقفها یی که برای سوخت و تعمیر و صرف ناهار داشتیم مسیر تقریبا سیصد و شصت و سه کیلومتری را حدود هفت ساعت پیمودیم و نزدیک ساعت شش ونیم به همدان رسیدیم.

محل اقامتان را پیدا کردیم . که نزدیک میدان فلسطین از یکسو روبروی مجتمع فرنگی هنری عین القضات همدانی و از سوی دیگر مشرف به سازمان تبلیغات اسلامی همدان بود.

 شام را خوردیم و را خوابیدیم.صبح فردا یعنی شنبه پس از صرف صبحانه به طرف غار علیصدر راه افتادیم . در مسیر حرکت به سوی علیصدر مقداری گردو خریدم .

روستای علیصدر از توابع شهرستان کبودر آهنگ همدان است که در75 کیلومتری شمال غرب شهر همدان قرار  دارد.

 



ادامه مطلب ...


یک شنبه 22 شهريور 1394برچسب:, :: 22:54 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

فوتبال عشق قدیمیه ...هنوزم همرامه



یک شنبه 14 مرداد 1395برچسب:, :: 23:25 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI



جمعه 2 مرداد 1394برچسب:, :: 23:9 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI


هجرآن دوست

دیده بارانــــــی شد از هجران دوست

دل بیابانــــــــــــی شد ازفقدان دوست

رفت  زین کاشانه سوی دیگـــــــری

جان هراسانی شد از احسان دوست

یار مابود و عدوی دیگــــــــــــــران

عشق ویرانی شد از عصیان دوست

آنچنان ببرید ازما بـــــــــــــــی سبب

روح حیرانــــی شد ازطغیان دوست

خآنه تاریک و پریشان، حـــــــال ما

چشم گریانـــــی شد از پایان دوست

همچـــــو یعقوب از فراق نور عین

شهرحرمانی شد از رحمان دوست

همچو لیلـــــــی از غم مجنون دهر

ماه پنهانــــی شد از دامان دوست

 



پنج شنبه 1 مرداد 1394برچسب:, :: 23:9 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

خدا رحمت کند پدرم را و نیز مادرم را.....لطف و محبت و عنایتی که در حق من داشتند بخصوص پس از واقعه بیماری و مشکل شنوایی ام ،غیر قابل توصیف بود...خدا رحمت کند آنها را که همیشه غصه میخوردند برای من .آنها بیماری و از دست رفتن قسمت اعظم شنوایی مرا حاصل غفلت و عدم توجه خودشون نسبت به مراقبت من  در اون روز برفی می دانستند که براثر سرمای شدید و خوردن برف یا دلایل دیگر به بیماری مننژیت گرفتارشدم  و سختیی های زیادی را کشیدم...آنها از هر فرصتی برای جبران مشکل پیش آمده برای من تلاش می کردند کار به آنجا رسیده بود که پدرم و مادرم میخواستند تمام اموالشان را به نام من کنند تا شاید باری از غمهایم بکاهد اما خب....فرزندان دیگری هم داشتند ...وقتی بزرگتر شدم خودم زیر بار نرفتم و گفتم من از خودم گذشتم .....اما امروز .....چه بگویم .....بگذریم.

این یکی از آن وصیتها است که درحضور شواهد به برادرم حبیب دستور نوشتنش را داد واز شواهد امضا و اثر انگشت گرفت........

وصیت و یا به عبارت دیگر تفویض دعانویسی (که خودش برای مردم می نوشت )به من نیز از جمله محبت و اعتباری بود که پدرم برایم قایل شد یک روز دز یک صفحه از کتاب دعایی که داشت با این عبارت که ملاحظه میکنید مرقوم فرمودند:

آقای شیرمحمد عاشوری صاحب این کتاب (یعنی بعد ازمرگ من صاحب این کتاب است)

به فرزندم شیرمحمد اجازه دادمدعا بنویسد، حق دارد دعا بنویسد(صاحب حق است در این زمینه به نیابت ازمن)

ازجن و پری در امان باشد (دعا در حق من ).......عبدالله عاشوری 1380/10/20

نکته ای که باید به آن اشاره نمایم این است که پدر خدابیامرزم به دلیل مشکلی که در شست انگشت راستش به وجود آمده بود خط خوبی نداشت

 



پنج شنبه 1 مرداد 1394برچسب:, :: 22:13 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI



جمعه 19 تير 1394برچسب:, :: 20:39 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI



جمعه 19 تير 1394برچسب:, :: 20:37 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI



دو شنبه 15 تير 1394برچسب:, :: 13:7 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

داستانی که در زیر میخوانیدشرح فقط یک روز از مشکلات رفتن و برگشتن من از روستای شولم به دهستان گشت برای ادمه سه سال تحصیلی دوران راهنمایی تحصیلی من است.سالهایی که مجبور بودم نه ماه سال را از این مسیر ده کیلومتری با پای پیاده بروم و برگردم.....سالهای سخت و توانفرسایی بودآنهم برای آدمی مثل من که مشکل شنوایی هم داشتم......بخوانید:

راه

مدرسه که تعطیل شد به شتاب از درحیاط مدرسه خارج شد و بدون اینکه به چیزی جز هرچه زودتر رسیدن به خانه بیندیشد راه را در پیش گرفت.بیرون از مدرسه هیا هویی بودو هرکدام از دانش آموزان مدرسه راهنمایی تحصیلی چهارم آّبان دهستان" گشت" ( باهنر فعلی)برای رفتن به خانه هایشان به سمتی روان بودند اما سمتی که اودر پیش گرفته بود تنها یک مسافر داشت و انهم نوجوانی بود لاغر اندام ، ساکت ومصمم که به شتاب رو به جلو و به سمت شمال غرب با گامهای بلند و شتابان در حرکت بود .آفتاب آخرین روزهای پاییز در حال فرو رفتن از پشت کوههای مغرب زمین بود .روزهای کوتاه پاییز بلندی گامهای عابر تنها را می طلبید تا طعمه تاریکی شب که سیاهی اش با پوشش درختان سر راه دوچندان می شد، نگردد.عابر خردسال تجربه خوبی ازطی کردن این مسیر داشت ، او می دانست که نباید تحت هیچ بهانه ای توقف کند ، نباید گامهای آهسته بردارد، نبایدبه قصد استراحت بنشیند ،نباید به تماشای گلها و گیاهان و درختان میوه مسیربپردازد،او می دانست که باید فقط و فقط راه برود و راه برود ،راه رفتنی که به شتاب و چون آهوی تیزپا بود.راه ،در جاهایی به واسطه پرچینهای زمین ساکنان روستاهای مسیربه اندازه عبور دونفر باریک و گاه بواسطه مزارع سرسبزبرنج ودشت و کوه، وسیع ،و گاه به دلیل پلهای چوبی باریکی که دو طرف رودخانه ها را به هم متصل میکرد،حتی برای عبور یک نفر هم مشکل بود.

عابر خردسال همچنان به شتاب راه می پیمود .از دهستان "گشت "تا روستای"شولم "ده کیلومتر وشاید هم بیشتر ، فاصله بود .شولم به جز مدرسه ابتدایی مدرسه دیگری نداشت واو مجبور بود برای ادامه تحصیل رنج و مشقت این راه درازرا پای پیاده تحمل کند.

درسکوتی که هم در درون خودش و هم بر بیرون حکمفرما بود غرب را نگاهی انداخت که در حال بلعیدن آخرین پس مانده های پرتو خورشیدبود.می دانست که باید بر سرعت قدمهایش بیفزاید ،گرچه در همان حال هم قدمهایش بلند ویکنواخت بود.در پیش روی او وبه منطقه ای که رسیده بود خانه های پراکنده روستایی در پس دامنه کوهی نه چندان بلند و به فاصله هایی از هم که به واسطه پرچینهای چوبی از هم تفکیک می شدند، دیده می شد.اوعابرغریبه و نیزآشنای دیدگان خانه های جوار راهی که می پیمود، بود.نه او به کسی کاری داشت ونه کسی به او،ساکنان خانه ها می دانستند او بچه آن محل نیست ونیز می دانستند که به مدرسه می رودو برمی گردد.به گاه تشنگی و گرسنگی نه کسی آبی و پاره نانی به او تعارف می کرد و نه او جوی آب کسی را در مسیر گل آلود می نمود.آنها گاه به گاه اورا در ساعتهای معین میدیدند و او هم فقط از کنار خانه هایشان می گذشت.

بیشتر از سه چهارم راه را پیموده بود. از مزارع برنج ، کنار استخرها ، جاده کوچک شن ریزی شده وخانه های بین راه گذر کرده بود از روی جویهای کوچک پریده و از کنار احشام عبور کرده بود.شلوارش را لای پوتین مقاوم و لاستیکی اش فرو برده بود تا در تماس با آب و گل و لای مسیر،آغشته و کثیف نگردد. گرسنه اش شده بود.ناهار را یک نصفه نان بربری با یک کاسه کوچک لوبیا از قهوه خانه ای که پاتوقش بود خورده بود .قهوه خانه داربه بچه های محل خودش روی خوش نشان نمی داد وبه قهوه خانه راهشان نمی داد .قهوه خانه او تنها مکانی بود که یک تلویزیون سیاه و سفید که بدنه اش از چوب قهوهای رنگ بود ، داشت.او می دانست که بچه ها برای دیدن و تماشای تلویزیون می آیند و جای مشتریانش را پر می کنند بنابر این راهشان نمی داد اما او با این اوصاف کاری به کار عابر تنها نداشت و اجازه می داد تا در قهوه خانه اش بنشیند و البته حتما یک یا دو فنجان چایی  و نیزگاهی هم ناهاریک کاسه چینی  لوبیا ی گرم به او به قصد کاسبی می داد .

 اکنون ساعاتی از ناهار گذشته و نزدیک غروب بود از قوت آن نصفه نان دیگر چیزی نماده بود ،گرسنه اش بود.در دلش به یاد می آورد بساط واویشگاه پزی مبصر کلاس را که حبیب نام داشت که در بین دو شیفت صبح و عصر میرفت برای مغازه قصابی محل واویشگاه به هم میزد و سرخ می کرد.یاد بوی اشتها آور واویشگاه که در محل پخش می شد و هر گرسنه ای را وسوسه میکرد در مخیله اش گذشت، کاش الان یه ظرف واویشگاه داشت تا آن را بخورد! .او در سکوتی محظ، با قدمهای شمرده و شتابان وفارغ از هیاهوی پرندگان وسگان ومردمان با چنین خیالاتی راهش را به سمت روستایش ادامه می داد .اکنون دهستان گشت را رد کرده و داشت روستای "مودگان" نیز پشت سر می گذاشت.

آخرین خانه مسیر در پیش بود،می دانست که وقتی از محوطه این خانه بگذرد و اندکی دور شود به رودخانه ای خواهد رسید که پلی چوبی به طول ده متر که ارتفاعش از سطح رودخانه حدود چهار متر است خواهد رسید، و می دانست این پل در حقیقت تنه درختی است که با تبر بریده اند و حمل کرده اند و آنجا گذاشته اندکه پهناوعرض آن به اندازه یک وجب است .اودر اندیشه این بود که تا هوا روشن است این پل را رد کند .او از تاب برداشتن پل دل خوشی نداشت وازش متنفربود! گرچه از بس از این پل عبور کرده بود،گذرازاین پل دیگر برایش عادی و آسان شده بود، با وجود این بازهم از این پل خوشش نمی آمد پیش خودش میگفت کاش تنه گرد پل را می تراشیدند و سطحش را کمی تخت می کردند تا بتوان راحت پا روی ان گذاشت.

در این فکرها بود که به محوطه خانه روستایی رسید.خانه چوبین ودوطبقه روستایی که دیوارهای زردرنگ وکدرش را با گل پوشانیده بودند با راه عبوری که او از آن می گذشت حدود پنجاه متر فاصله داشت.دیوارهای طبقه بالایی خانه را که تراسی دورا دور آن کشیده شده وبا حفاظ هایی چوبی که به شکل نیم ستاره آنرا مزین میکرد ، با مالیدن آب آهک و گچ ، رنگ زده و سفید کرده ودو پنجره چوبین خانه طبقه بالایی را نیز رنگ آبی زده بودند .پشت خانه باغ بزرگی بود که درختان توت و میوه به صورت نامنظم و پراکنده در آن روییده بودند که درگوشه و کنار آن میشد گلهای گیاهی به نام یار المسی(سیب زمینی ترشی) را دید که شبیه گل افتابگردان اما کوچکتروریشه آن شبیه زنجبیل وبرای استفاده در ساخت ترشی مخلوط از آن استفاده می کنند.در جلو حیاط خانه نیز دودرخت بالغ خوج(گلابی محلی)و یک درخت پیر سیب که میوه هایشان رسیده و بر شاخه هایشان آویخته بود، خود نمایی می کرد .او بی توجه به این مآکولات اشتها آور و بدون اینکه به شکم گرسنه اش که سوار گامهای خسته اش بود بیندیشد از جلوی خانه در حال عبور بود .هنوز حیاط خانه را رد نکرده بود که به دلیل کشیده شدن ناگهانی پاچه شلوارش تعادلش را از دست داد و چیزی نمانده بود سقوط کند که به هرزحمتی بود خودش را نگه داشت و در آنی متوجه حمله مجدد سگ شدکه پارس کنان و خشمگین میخواست با دندانهای تیزش آسیبش بزند.فوری بر خودش مسلط شد و حالت دفاعی گرفت وپشت به پرچین بی حرکت وآرام و بدون تحریک روبروی سگ ایستاد وبا سوتهایی آرام کننده سگ خشمگین را به مهربانی وصلح دعوت کرد .سگ ابتدا همچنان خشمگین و در حالیکه دمش را مکرر تکان میداد به قصدحمله جلو و چپ و راست می رفت ،پس از لحظاتی چون عکس العملی از عابر غریبه مشاهده نکرد دست از خصومت برداشت و پارسهای پشت سرهم و شدیدش کم کم رو به آرامی وپارسهای منقطع و به فاصله شد .این اولین حمله سگ نبود او بارها به ان عابر غریبه حمله کرده بود اما عابر نیز تجربه برخورد با او را داشت و می دانست اگر مدارا نکند سگ از حمله دست برنخواهد داشت.

 بانویی بر ایوان خانه ظاهر شد و چون سگ خانه را،برعابرخردسال ، مهاجم  دید با پرت کردن تکه نانی و زدن سوتهایی حیوان را فراخواند، سگ روبرگرداند تا برود اما گویا پشیمان شد و مجدد با پارس کوتاهی روبه سوی عابر کرد اما چون عابر را بی آزار و آرام دید  دست از سر وصداکشید وآرام به طرف لقمه دوید تا آن  را به دندان بر گیرد و این فرصتی شد تا عابر خردسال نیز هوشیاراز محل راهش را در پیش کشیده وازروی پرچین رد شود .پاچه شلوارش به اندازه پنج یا شش سانت دریده و پاره شده بود.غمی سنگین دل عابر تنها را فشرد او این شلوار را یکی دو ماه پیش خریده بود و دوستش داشت و اینک آنرا پاره شده و از ریخت افتاده می دیداو تا قبل از اینکه سگ پاچه اش را بگیرد متوجه سرو صدای سگ نشده بود . او نمی شنید زیرا چهارسال پیش از این به دلیل بیماری مننژیت شنوایی اش به مقدار زیادی آسیب دیده بود .کودک ناشنوا مثل کوهی در برابر تمام این ناملایمات و سختیها ایستاده بود و هیچ چیز نمی توانست خللی بر عزم و اراده آهنین اوبرای ادامه تحصیل و گذر هر روز از این راه دراز و ومالروناصاف و پر از گل و لای ،وارد کند .اوهر روز درگیر خطرات و ماجراهایی خوش و ناخوش بود . احساس می کرد یکی همراهش است که با چشمهای ظاهرش اورا نمی بیند اما با دیده درون حسش میکند.این دوست بزرگ خداوند مهربان بود که دل اورا قرص وپشتش را گرم و به پاهایش نیرو وتوان داده و به جلو هلش می داد .این دوست مهربان همیشه با او بوده و خواهد بود.......والسلام

((این داستان بازگو کننده فقط یک واقعه از سختیهای من در روزگارا ن خردسالی ام  است...شیرمحمد عاشوری



سفرنامه گیلان تا آن سوی اردبیل

 

در تاریخ بیست و چهارم خرداد1394 ساعت یازده به طرف رضوانشهرو هشتپر و آستارا راه افتادیم.هوا گرم و شرجی بود.درساعت چهارده به استارا رسیدیم و در پارکینک بازار ماشین را پارک وداخل بازار قدیمی آستارا شدیم .در این بازار همه رقم اجناس وجود دارد .یک بلوزبه مبلغ بیست و پنج هزارتومان خریدم.ساعت چهار و نیم به طرف اردبیل راه افتادیم. پس از رد کرده گردنه های زیبای حیران در یک میحط زیبا که بادخنک و نسبتا سردی می وزید توقف نمودیم وناهارمان را صرف کردیم .چشم انداز زیبایی بود.

بعد از صرف ناهار(که خیلی دیر خوردیم) به طرف اردبیل راه افتادیم ساعت حدود هیجده به اردبیل رسیدیم کمی در شهر گشتیم مقداری تنقلات خریدیم و به سمت سرعین راه افتادیم. در ساعت نوزده به شهر سرعین رسیدیم بهزیستی سرعین را پیدا نمودیم و توسط مسول اقامتگاه جناب آقای ذاکر به سوییت خودمون راهنمایی شدیم.سوییت شیک وتمیز بود و امکانات رفاهی را داشت.

 پس از مقداری استراحت و هنگامی که هوا تاریک شد به قصد بازار راه افتادیم هوا بسیار سرد بود بنابر این برگشتم و لباس گرم تنم کردم .تا ساعت دوازده شب در بازار سرعین و در ان هوای بسیار خنک و سرد پرسه زدیم.شام را به یک رستوران سنتی رفتیم و سفارش دیزی و کباب ترک و کباب و آش دوغ دادیم. خیلی چسبید و خستگی از تنمان دررفت.

به خوابگاهمان برگشتیم و خوابیدیم .صبح روز بیست و پنجم به قصد گشت و گذار در اطراف سرعین زدیم بیرون. جاده ای که در آن پیش می رفتیم جاده ای آسفالته بود اطراف جاده پوشش گیاهان بیابانی داشت و نسبتا سبز بود ده کیلومتر که پیش رفتیم به روستایی رسیدیم .جاده از ابتدای همان روستا تبدیل به یک جاده باریکه چهار متری سنگلاخ وپر از دست انداز که سنگهای تیزی داخل و اطراف جاده پراکنده بود ، می شد.اطراف جاده باریکه خانه های روستایی به چشم می خورد که در گوش و کنارشان مدفوع گوسفندان را خشک کرده و به صورت تلی روی هم انباشته بودند در طول راه وسط روستا چوپانان گوسفندانشان را حرکت می دادند و فضا پر از بوی گوسفند بود .درو دیوار خانه ها حکایت از محرومیت منطقه می کرد. اهل محل بسیاریشان با لباسهایی کهنه و خاک آلود و چهره هایی سوخته از آفتاب و سیلی بوران، دیده می شدند که دل آدم از دیدن این محرومیتها  به دردمی آمد.جاده افتضاح بود و پیش رفتن با احتیاط و آرامی صورت می گرفت  آخرین خانه آبادی را داشتیم رد میکردیم که کودکی سه چهارساله که دم در خانه اش ایستاده بود تا ماشین مارا دید تکه سنگی را برداشت و پرت کرد به طرف ما که خدا به ما رحم کرد که سنگ پرتاب شده معلوم نشد جا فرودآمد و به ما و ماشینمان برخورد نکرد . اندکی از این خانه جلوتر نرفته بودیم که نو جوان چوپانی با تهدید در حالی که چوب دستی اش را محکم در دست گرفته بود مارا نگاه می کرد و دیدیم که از سمت راست ما هم مرد میانسال چوپانی که او هم چوب دستی کلفتی در دست داشت به طرف جاده می امد.کمبودآموزشهای فرهنگی و محرومیت   چهره عبوسی از مردم روستا ساخته بود که به ما به چشم یه عده آدم که از سر سیری دارند می گردند نگاه می کردندالبته بسیاری دیگر هم نسبت به حضور ما بی تفاوت وسرشان به کار خوشان بود.

خلاصه از روستا که زدیم بیرون نفس راحتی کشیدیم. جاده همچنان وحشتناک و پر از سنگ بود در عین حال اطراف جاده زیبا و پوششی از گلهای رنگارنگ وشقایقهای زیبا داشت.همچنان که پیش می رفتیم به روستایی به نام " اسب مرزی" رسیدیم.

از این روستا هم که نشانه های فراوانی از محرومیت داشت گذشتیم تارسیدیم به منطقه ای که کوهستانی و سخره های سنگی بزرگی داشت که در امتداد دره کوچکی کشیده شده بودند.به سرازیری تند و وترسناکی رسیدیم که باید از آن پایین می رفتیم تا در کناره های پهن دره برای ساعتی اطراق کنیم و خوش باشیم.به هر زحمتی بود و با رد کردن ماشین از وسط رودخانه به آن سوی دره رفتیم.سرگرم زیباییها و عظمت سخره ها و تماشای گلهای بیابانی شدیم و عکسهای زیاده هم گرفتیم ساعات خوشی را انجا سپری کردیم

 .خوب که از تماشای آنجا سیر شدیم عزم باز گشت نمودیم.سربالایی را به هر زحمتی بود بالا آمدیم و در مسیر بازگشت در دشت شقایقها و گلهای زیبای بیابانی از ماشین پیاده و ساعتی رادر میان گلها به سر بردیم.وقتی بازگشتیم حواسان بود که سریع از میان روستا رد بشویم تا احیاناآن کود ک دوباره سبز نشود و با سنگ مارا نزند.

ناهار را در بهزیستی سرعین خوردیم.تعداد هشت عدد کارت تخفیف بها برای رفتن به استخر آب گرم و آب درمانی گرفتیم.بعد از ناهار دراز کشیدم و تا ساعت نزدیک پنج خوابیدیم.

تصمیم گرفتیم که به کوه سبلان برویم اماراهش را بلد نبودیم بنابر این مجددارفتیم تا اطراف را بگردیم اما دیدیم جاده ای که باید طی کنیم مثل راه قبلی سنگلاخ است .از رفتن صرف نظر کردیم،برگشتیم وبه سمت اردبیل راه افتادیم تا در بازار آنجا پرسه بزنیم.خلاص در اردبیل خیابانهارا گشتیم وشب شده بود که برگشتیم سرعین .شام را خوردیم و ساعت بیست و یک زدیم بیرون تا برای شنا و استفاده از آب گرم به یک آب درمانی بزرگ برویم.تا ساعت یازده و نیم در آب درمانی و آب گرم شنا کردیم یه جایی حوضچه آب بسیار داغ بود به هر سختی بود خودمونو انداختم داخلش .چیزی نمانده بود بپزم ،اما کم کم بدنم به آن عادت کرد.ساعت بیست وچار نصف شب برگشتم دوشی گرفتم وبعد خودم رادرتختخواب ولو کردم و تا صبح به خواب خوش و عمیقی فرو رفتم.

صبحانه را که صرف نمودم  نزدیک ظهر به طرف مشکین شهر که فکر کنم حدود صدو بیست کیلومتر تا سرعین فاصله داشت راه افتادم.وقتی به مشکین شهر رسیدیم داخل پارک شهرداری سرعین شدیم و پس از گشت و گذار در پارک ناهارمان را آماده کردیم تا بخوریم.

 

در حال صحبت و شوخی و خنده بودیم که یک آقایی که سن وسالی از ایشان گذشته بود و دسته قبضی با خودش داشت اصرار میکرد که هزار تومان برای یک بنیاد خیریه کمک بکنیم .هزار تومان بهش دادم و سوال کردم برای کدام ارگامن کار می کنی ؟ گفت یک موسسه خیریه است که زیر نظر بهزیستی اردبیل و مشکین شهر کار میکند.ما خودمان را معرفی کردیم تا شنید کارمند بهزیستی هستم خیلی خوشحال شد گفت من برای کارهای خودم حقوق نمی گیرم و فی سبیل الهی دارم برای یک موسسه خیریه پول جمع میکنم.بعدش گفتیم پدر جان ما آب لیمو به مقدار کمی لازم داریم شما میتوانی از این مسافرا برای ما بگیری تا مقداری را برداریم و بعد بهشان برگردانی .قبول کرد و رفت و لحظاتی بعد با یک شیشه آب لیمو که نصف آن مصرف شده بود برگشت.تشکرکردیم وبعد که مقداری لیمو که برای ریختن روی سالادمان لازم داشتیم را به ایشون دادیم ازما گرفت و رفت.درحال صرف غذا بودیم که از جلو ما رد شد صداش زدیم و یک پرس پلو با خورشت و نوشابه به ایشان دادیم خیلی تشکر کرد و رفت گوشه ای از پارک و روی یک صندلی نشست و شروع کرد به خوردن.

در ساعت پنج و نیم به قصد سوار شدن پل معلق و معروف مشکین شهر راه افتادیم وقتی به محل پل رسیدیم دیدیم که درهای ورودی محوطه پل بسته است و اعلامیه هایی در آن نصب شده که ساعت گشایش و استفاده از پل را ساعت هیجده عصر به بعد تعیین نموده اند .

بنابر این تصمیم گرفتیم تا آن ساعت یک کاری بکنیم تصادفاً از یک عابر مقیم آنجا پرسیدیم پدرجان سبلان از کدوم ور میشه رفت؟ دیدیم همون جاده ایرا که در آن هستیم کوههای روبروِ آن را نشون میدهد و میگوید از همین مسیر پر پیچ و خم و گردنه ها که رد کنید به سبلان می رسید. خیلی خوشحال شدیم وماشین را گاز دادیم و با شتاب به سوی سبلان راندیم .تا به دل کوههای سبلان رسیدیم .....و بله ماداخل کوههاو آبادیهای سبلان بودیم .

عسل سبلان معروف است بنابر این به یک زنبور دار مراجعه نمودیم .زنبورها از اطراف سرو کله ما وز وز کنان رد می شدند .پس از خرید عسل و عکس یادگاری از کوه سبلان خدا حافظی نمودیم و به سوی مشکین شهر رجعت نمودیم ساعت نوزده به محل پل معلق رسیدیم و با خرید بلیط هفت تومانی داخل محوطه شدیم .وقتی به پل نزدیک شدم منظره جالبی داشت ارتفاعش از سطح دره خیلی زیاد بود .رفتم روی پل و شروع به حرکت و گرفتن عکسهای یادگاری نمودم پل در ورودی و خروجی کمی شیب دار بود اما بعداز آن هموار میشد در بعضی نقاط هم تاب برمی داشت ولی روی هم رفته خیلی جالب و تماشایی بود تا آن سر پل رفتم گشتی زدم و مجدداً برگشتم به این سوی پل.

خلاصه ساعتی در مشکین شهر ماندیم و چون داشت غروب می شد برگشتیم به سوی اردبیل .بین راه مقداری گیلاس سفیدو آلبالو خریدم.به اردبیل رسیدم وبعد رفتم سرعین مجددا در یک رستوران سنتی دیزی آبگوشت و کباب ترک سفارش دادم با دوغ و مختلفات.شام را که خوردم ساعت دوازده شب را نشان می داد .بنابر این برگشتم به مهمان پذیر بهزیستی سرعین و چون خسته بودم بلا فاصله خوابم گرفت و تا ساعت نه و نیم صبح خوابیدم.صبح روز بیست و هفتم خرداد صبحانه را خوردم و در ساعت یازده به سمت استان گیلان راه افتادم اینباراز اردبیل به سمت  خلخال راه افتادیم تا به این شهر هم برویم از شهرک کوثر نزدیک خلخال رد کردیم .

از یک بانوی گیلاس فروش که لب جاده محصولات باغ خودش را می فروخت دو کیلو گیلاس سفید به مبلغ هر کیلو چهار هزار تومان ودو کیلو گیلاس قرمز به مبلغ هر کیلو شش هزار تومان خریدم  و به سوی خلخال رااندیم .به خلخال رسیدیم و توقفی دوساعته در آنجا کردیم  از یک مغازه لبنیات فروشی محلی یک گالن ماست گاو، مقداری پنیر .  و سه ایتر دوغ خریدم و سپس از خلخال خارج شده به سمت پونل و جاده کوهستانی و زیبای آن پیچیدیم.

مقداری که از خلخال فاصله گرفتیم در یک جای کوهستانی و با صفا نگه داشتیم تا ناهارمان را که در حقیقت عصرانه هم می شد بهش گفت ، صرف کنیم .خلاصه ناهارمان را که آماده بود باگاز پیک نیک  کمی گرم کردیم و خوردیم .بعدز صرف ناهار کمی توقف کردیم و از مشاهده زیباییهای کوهستان لذت بردیم و ازپرتگاه بزرگی که کنارمان بود قلوه سنگهارا به پایین قل میدادیم و لذت می بردیم و تیکه سنگها را نیزبا دستمان  پرت میکردیم پایین.

جاده خلخال به پونل واقعا زیبا و مسحورکننده است هرچه از خلخال و استان اردبیل به سوی پونل و گیلان پیش میروی کم کم محی رنگ و بوی دیگری میگیرد، سخره های سنگی و خاکی لخت کمکم جایشان را به کوههای پوشیده از درخت که به فاصله هم روییده اند  می دهد .کم کم این پوشش درختی زیاد شده و سراسر کوههای مسیر پر از درختان بزرگ میشود که چشم نواز و آرامبخش است.خلاصه حیفم آمد از مسیر عکس نگیرم بنابر این از پشت شیشه ماشین شروع به گرفتن عکس از این مناظر کردم تا رسیدیم به شفارود و سدی که قراراست احداث شود ماشین آلات سنگین حفاری و تونلی که کنار جاده و محل احداث سد ایجاد شده جلب توجه می کرد.سفرچهارروزه بنده که ساعت یازده بیست وچهارم خرداد شده بود شروع شده بود در ساعت بیست ویک و با رسیدن به خانه به اتمام رسید تا در ارشیو سفرهای قبلی به بایگانی تاریخ سپرده شود .

 

 



شنبه 23 خرداد 1394برچسب:, :: 15:47 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI

مدت دوماه است که از بازنشستگی زودهنگام من میگذرد در این دوماه فرصتی پیش آمد تا موقعیتهایی را که هنگام اشتغال در سازمان بهزیستی نمیتوانستم انجام بدهم ، بتوانم انجامشون بدهم.سرگرم شدن در اوقات فراغت به کارهای آموزشی و فرهنگی از آن جمله است .یکی از کارهای بنده این روزها  شرکت در بنیاد فرزانگان گیلان است که باعث آشنایی با افراد فرهیخته ادبی ، علمی و هنری شده است و دیگری اینکه از سوی موسسه رعد استان گیلان از بنده دعوت به عمل آمد تا هفته ای دوبار به معلولین آسایشگاه سالمندان و معلولین و نیز سایر معلولین واجد شرایط در محل موسسه رعد گیلان کار با کامپیوتر را آموزش بدهم ....به هرحال اوغات ما اینطور سپری می شود و مشغولیم دیگه...........



سه شنبه 22 ارديبهشت 1394برچسب:, :: 20:35 ::  نويسنده : شیرمحمد عاشوری SHIR MOHAMMAD ASHORI



صفحه قبل 1 2 3 4 5 ... 11 صفحه بعد

درباره وبلاگ


به وبلاگ مردی از شولم خوش آمدید.این وبلاگ در برگیرنده مطالب مختلفی شامل خاطرات ، شعرمحلی وتالشی،شعرهای روز و نیز تصاویرمی باشد. این وبلاگ یک وبلاگ شخصی است و مطالب ان در زمینه های مختلف نقطه نظرات خودم می باشد امکان این هست که در بعضی موارد اشتباهاتی در بیان رخ دادهایی که جنبه غیر شخصی داشته باشد، وجود داشته باشد .در مورد شعرها نیز عرض شود تمام شعرها را خودم سروده ام وبراین باورم استفاده ازمطالب دیگران به نام خودهنر نیست.
آخرین مطالب
پيوندها

تبادل لینک هوشمند
برای تبادل لینک  ابتدا ما را با عنوان مردی از شولم و آدرس shirmohammad.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.







<-PollName->

<-PollItems->

خبرنامه وب سایت:





آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 11
بازدید دیروز : 7
بازدید هفته : 63
بازدید ماه : 240
بازدید کل : 381009
تعداد مطالب : 213
تعداد نظرات : 220
تعداد آنلاین : 1



Alternative content







کاری از شیرمحمد عاشوری (خواندن ذهن شما توسط کامپیوتر)

تصاویر زیباسازی نایت اسکین

تصاویر زیباسازی نایت اسکین



تصاویر زیباسازی نایت اسکین




تصاویر زیباسازی نایت اسکین

Google

در اين وبلاگ
در كل اينترنت
کد جست و جوی گوگل
تصاویر زیباسازی نایت اسکین

فونت زیبا ساز
فونت زیبا سازفونت زیبا سازفونت زیبا ساز
فونت زیبا سازفونت زیبا ساز
فونت زیبا سازفونت زیبا سازفونت زیبا سازفونت زیبا سازفونت زیبا سازفونت زیبا سازفونت زیبا ساز

ابزار وبلاگ نایت اسکین

تصاویر زیباسازی نایت اسکین


تصاویر زیباسازی نایت اسکین