چنان دل را به تو دادم،

که از دنیا واز هستی جداگشتم،

به دریای وجودتو رهاگشتم،

به دریایی که عمقش از زمین تا اسمان پیوسته ناپیداست،

دراین دریا تو چون کشتی،

منم آن ناخدای تو،

نمی دانم کجا لنگر بیندازم،

که باشد ساحل امنی برای تو،

شود روزی چوبوتیماربنالم از فراق تو،

بگریم تا که اشکم همچو سیلابی،

ترا برگیردوباخودبَرَد آن سوی طوفانها،

درون موج آرام نوازشها،

درون کلبه صیاد بی پروا،

میان باغ خوشبوی شقایقها،

همان دنیای رویاها،

همان آبی تر از دریا،

سفر بردشت رویاها چه خوش باشد،

که با شی همسفر سیمرغ کوه عشق،......

زوادی ها گذشتیم وگهی غمگین،وگه خرسند،

تو پیدا در وجود من،

منم سرگشته وسودا،

میان قلب پاک تو.

شعر از رشید عاشوری .تهران

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: